تبادل اطلاعات در OSPF

مباحث تکمیلی پروتکل داینامیک  OSPF

بسته های مورد استفاده در OSPF :

---

OSPF برای برقراری ارتباط همسایگی و نگه داشتن آن از پیام هایی تحت عنوان OSPF Packet استفاده می کند.

OSPF از پنج نوع بسته استفاده می کند و برای انتقال آنها از UDP یا TCP استفاده نمی کند و به صورت مستقیم روی پروتکل IP آنها با استفاده از OSPF Header ارسال می کند.

یکی از فیلد های Header نشان دهنده نوع بسته می باشد.

پنج نوع بسته مورد استفاده OSPF به شرح زیر است:

• Hello : جهت شناسایی همسایه و ماکنیزمی به منظور اعلام حضور
• (Database Description (DBD : یک خلاصه از شبکه هایی که دارد را به وسیله این بسته اعلام می کند.
• (Link State Request (LSR : براساس اطلاعات دریافتی از بسته DBD از روتر مقابل اطلاعات کامل شبکه هایی را که در مورد آنها اطلاعات ندارد را درخواست می کند.
• (Link State Update (LSU : با استفاده از این بسته به درخواست LSR پاسخ می دهد در واقع اطلاعات کامل شبکه های درخواستی را ارسال می کند.
• (Link State Acknowledgment (LSAcK : تایید دریافت برای همه بسته های OSPF غیر از بسته های Hello

نکته : ترافیک OSPF به صورت Multicast به دو آدرس ۲۲۴.۰.۰.۵ و ۲۲۴.۰.۰.۶ ارسال می شود که ۲۲۴.۰.۰.۶ توسط روترهای DR و ۲۲۴.۰.۰.۵ توسط باقی روترها مورد استفاده قرار می گیرد.

مراحل اجرای OSPF :

---

1. تشکیل جدول همسایگی
2. تشکیل جدول توپولوژی
3. اجرای الگوریتم SPF و بروز رسانی جدول مسیریابی

 

مراحل ایجاد همسایگی :

---

در OSPF در ابتدا باید با روترهای مجاور همسایه شد و اطلاعات آنها در جدول همسایگی قرار گیرد که به دو دلیل زیر انجام می گیرد:

• از فعال و زنده بودن روتر همسایه مطمئن شود.
• شرایط همسایگی بین دو روتر بررسی شود.

نکته : تشکیل همسایگی در OSPF توسط بسته های Hello انجام می گیرد. هر ۱۰ ثانیه یکبار این بسته ها ارسال می شوند و اگر ۴۰ ثانیه (Dead Time) از همسایه خود Hello دریافت نکند همسایه خود را غیرفعال و مرده درنظر می گیرد.

پارامترهایی که برای همسایگی مورد بررسی قرار می گیرد:

---

• داشتن Hello interval برابر
• داشتن Dead interval برابر
• داشتن شماره Area یکسان
• داشتن Sunbnet mask یکسان
• داشتن Subnet number یکسان
• Authentication مشابه
• نداشتن RID برابر
• Stub area flag

 

 

ادامه مطالب را در بلاگ نت ست دنبال کنید...

تجهیزات شبکه GPON

 

ایده استفاده از فیبر در اواخر دهه ۸۰ با توجه به پهنای باند زیاد و افت بسیار کم آن و همچنین امنیت و قابلیت اطمینان بالای آن در شبکه های توزیع و دسترسی مطرح شد.

 GPON

Gigabit Passive Optical Network یکی از انواع PON ها محسوب می شود ؛ یک مکانیزم دسترسی Point-to-Multi point بوده و مشخصه اصلی آن استفاده از تقسیم کننده های پسیو در شبکه های توزیعی فیبر نوری می باشد.

بدین معنا که تنها یک فیبر از مراکز ارائه دهنده ،دریافت و به چندین مصرف کننده شامل منازل و مشاغل کوچک ارائه خواهد شد.

ارائه سرویس های مختلف نظیر Intranet با پهنای باند بالا،IPTV ،Voice ، CCTV و. . . مستلزم یک بستر ارتباطی با تکنولوژی مناسب می باشد که GPON به خوبی توانسته کلیه این نیازها را براورده سازد.

فراهم آوردن سرویس های مختلف تحت پروتکل IP در یک بستر ارتباطی یکی از مزایای استفاده از GPON به عنوان شبکه پسیو نوری است.

تجهیزات شبکه GPON

از جمله مهم ترین تجهیزات مورد استفاده در فناوری GPON می توان به اسپلیتر، ONT و OLT اشاره کرد.

در این فناوری، به جای سوئیچ شبکه از تقسیم کننده نوری یا اسپلیتر استفاده می شود.

در آخرین بخش دسترسی که به کاربر نهایی می رسد، از ONT برای تبدیل سیگنال نوری به سیگنال الکتریکی استفاده می شود.

در سمت سرور OLT وظیفه ی تجمیع تمام سیگنال های نوری و تبدیل آنها به سیگنال مالتی پلکس نوری یا سیگنال الکتریکی با فرمت شبکه را برعهده دارد.

 

شرکت امواج گستر نوین  بر پایه تخصص و تجربه خود در زمینه GPON و دارا بودن نمایندگی تجهیزات فیبر نوری التکس در شرق کشور آمادگی خود را جهت اجرای پروژه های فیبر نوری و GPON برای ادارات، سازمانها، شرکت ها و مجتمع های مسکونی اعلام می دارد.

با پیاده سازی این فناوری، مجموعه ها قادر خواهند بود کلیه سرویس های تحت شبکه از جمله سرویس اینترنت با پهنای باند بالا، تلویزیون تحت شبکه، تلفن تحت شبکه، تلفن آنالوگ، آنتن مرکزی، سیستم نظارت تصویری، ویدویو کنفرانس و …. را بر روی تنها یک بستر ارتباطی در اختیار داشته باشند که در نتیجه در مقایسه به سیستم های کابل کشی و شبکه های قدیمی هزینه تمام شده به کمتر از نصف کاهش می یابد.

ادامه مطالب را در سایت ما به ادرسwww.netset.ir دنبال کنید.

 

LSA در پروتکل OSPF

پروتکل مسیریابی پویا

 

Link State Advertisements (LSA)

هر روتر برای هر Area یک دیتابیس تحت عنوان link-state database (LSDB) ایجاد می کند که حاوی اخرین LSA دریافتی می باشد. در تعریف دیگر  با کمک LSA از توپولوژی شبکه آگاه می شود و دیتابیس خود را براساس آن می سازد.

عملکرد LSA

هر LSA دارای یک شماره و یک طول عمر است که به طور پیش فرض ۳۰ دقیقه می باشد.

زمانی که یک LSA دریافت می شود با دیتابیس LSDB مقایسه می شود. اگر LSA جدید بود به دیتابیس اضافه می شود و الگوریتم  SPF اجرا می شود.

اگر LSA از یک Router ID که قبلا در دیتابیس موجود است باشد Sequence Number آن مقایسه می شود و اگر قدیمتر بود از آن صرفه نظر می شود. اگر LSA قدیمی تر باشد LSA جدیدتر که در حافظه موجود است برای فرستنده LSA ارسال می شود.
۳۲ SequenceNumber بیتی می باشد. اولین مقدار Sequence Number برابر 0x80000001 میباشد.

Sequence Number به یکی از دو دلیل زیر تغییر می کند:

• زمانی که یک Route اضافه یا حذف می شود.
• طول عمر LSA تمام شود.

با استفاده از دستور زیر  می توانید طول عمر و Sequence Number را ببینید :

Router#show ip ospf database

 

انواع LSA :

OSPF برای Advertise از LSA متفاوت برای Route مختلف مثل Area داخلی یا خارجی استفاده می کند. بعضی از آنها با نماد خاصی در جدول مسیریابی نمایش داده می شوند

در جدول زیر انواع LSA را می بینیم:

 

• ( Router LSA):در این نوع روترهای یک LSA تولید و به وسیله آن وسیله لینک خود را در Area اعلام می کنند در این حالت تمام روترهای Area اینکار را انجام می دهند.
• (Network LSA ): روتری که نقش DR را دارد این LSA را تولید می کند و در Area آنرا پخش می کند.
•  (Summary LSA) :توسط روترهای ABR تولید می شود و شامل مسیرهایی است که از طریق ABR می توان به آن رسید.
•  (Summary LSA) :توسط ABR تولید می شود و جهت اگاه سازی از وجود ASBR بکار می رود یعنی مسیر رسیدن به ASBR را مشخص می کند.
• ( External LSA) : توسط ASBR تولید می شود و شامل Routeهای خارجی می شود و به وسیله این نوع LSA به بقیه روترها اعلام می شود.
•  (Multicast LSA) :در عملیات Multicast مربوط به OSPF استفاده می شود.
• (NSSA LSA ): در ناحیه NSSA ، Route خارجی توسط ASBR در همان Area توسط این نوع LSA اعلام می شود و این LSA به وسیله ABR به نوع ۵ تغییر و اعلام می شود.

ادامه مطالب را درسایت www.netset\blog دنبال نمایید.

 

آموزش نصب و پیکربندیDNS Server

آموزش نصب و پیکربندیDNS Server

 

نصب DNS Server  

مرحله ۱  نصب DNS Server :

برای نصب رول DNS Server از server Manager ، گزینه Add Roles And Features وارد محیط نصب رول های ویندوز میشویم.

مرحله ۲  نصب DNS Server:

با گذشتن از چند مرحله به انتخاب رول میرسید در اینجا گزینه Dns Server را انتخاب کنید.

سپس با تایید و فشردن دکمه Add Features به مرحله بعدی بروید.

مرحله ۳  نصب DNS Server:

در این مرحله اگر نیاز باشد ویژگی هایی که در زیر مشاهده میکنید را می توان نصب کرد .

ما در اینجا هیچ یک از ویژگی ها را انتخاب نمی کنیم و سپس با رفتن به مرحله بعد و انتخاب نصب و سپس Restart سیستم نصب به پایان می رسد .

حال باید به کانفیگ سرور بپردازیم.

قبل از هر چیزی ما به یک دامنه نیاز داریم تا Name Server های خود را  روی آن قرار بدهیم.

مثلاً اگر دامنه   mydomain.com متعلق به ما باشد قصد داریم ns1.mydomain.com و ns2.mydomain.com رو به عنوان آدرس DNS Server خود تعیین کرده  و در اختیار مشتریان قرار دهیم .

دقت داشته باشید که خود دامنه  mydomain.com هم مثل هر دامنه ی دیگری باید بر روی یک DNS Server تعریف شده باشد تا به سرور ما اشاره کند.

در حالت عادی به صورت استاندارد نیاز به حداقل دو Name Server مجزا و بر روی دو سرور فیزیکی مجزا با آدرس های مجزا داریم. این یک استاندارد هست  اما از آنجایی که ما یک سرور بیشتر در اختیار نداریم هر دو آدرس ns1 و ns2 رو بر روی سرور فعلی خود تنظیم میکنیم.

حال برای کانفیگ مراحل زیر را طی می کنیم.

تنظیمات zone

مرحله ۱ پیکربندیDNS Server:

DNS Manager را باز کنید سپس از پنل سمت چپ بر روی گزینه Forward Lookup Zones کلیک راست کرده و New Zone را انتخاب کنید .

مرحله ۲  پیکربندیDNS Server:

در این مرحله ۳ انتخاب برای شما وجود دارد :

Primary zone :

این نوع Zone پایگاه داده (database ) در یک فایل Text ذخیره میکند.

و به شما این قابلیت را میدهد که با دیگر DNS server که اطلاعاتشان بر روی یک فایل Text است به اشتراک بگذارید.
Secondary zone :

این نوع Zone یک کپی از پایگاه داده (database) از یک DNS Server دیگر میگیرد.

این بیشتر برای Load Balancing استفاده میشود.
Stub zone :

شامل بخش های خاصی از Records های میباشد. این نوع اطلاعاتی در مورد authoritative name سرور ها دارد

و اطلاعات ان از سرور دیگری بدست می آید .

گزینه اول را انتخاب می کنیم و به مرحله بعد میرویم .

در مرحله بعد کافیست نام وبسایت را  وارد و سپس  Next را بزنید.

مرحله ۳ پیکربندیDNS Server:

در این مرحله فایلی برای دامنه شما ایحاد می شود . سپس در مرحله بعد آپدیت DNS ها از شما سوال می شود . در اینجا ۳ انتخاب دارید :

Allow only secure dynamic updates :

این گزینه تنها برای Active Directory integrated zones قابل دسترس است که باعث میشود Client هایی که در این AD هستند بتوانند Records های مربوط به خودشان را بسازند.
Allow both nonsecure and secure dynamic updates:

به نظر من گزینه را فعال نکنید چون این باعث میشود که Client های secure و nonsecure بتوانند رکورد های DNS را آپدیت کنند.
Do not allow dynamic updates:

این گزینه باعث میشود تا Client ها نتوانند رکورد های DNS را اپدیت کنند و شما باید به صورت دستی خودتان این کار را انجام دهیم.(ما ترجیح میدهیم این گزینه را انتخاب کنیم)

حال نوبت به تنظیم Zone ها و DNS های وب سایت می رسد :

ما نیاز به ۸ رکورد داریم که در شکل به صورت کل مشاهده می کنید شما در آخر باید تمام این رکورد ها را ادد کرده باشید.

حال با هم به ادامه ساخت این رکورد ها می پردازیم .

 

 

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید می بایست چند A Record ادد کنید .

برای این کار بر روی سایت مورد نظر کلیک راست کنید و ( New Host ( A or AAA کلیک کنید .

در کادر اول پیشوند دامین که همان ns1 و ns2 , www مورد نیاز می باشد .

فیلد سوم آدرس آی پی که میخواهیم به آن اشاره کنیم (ما در این آموزش آی پی ۴٫۲٫۲٫۴ به عنوان ip سرور خود در نظر گرفته ایم) .

در اینجا آی پی سرور خود را وارد می کنیم .

سپس با زدن گزینه ADD Host به کار خود پایان می دهیم . حال در ۳ زون را به همین شکل بسازید .

 

در مرحله بعد شما باید یک A Record همانند بالا بدون نام و فقط با آدرس IP مثل شکل زیر ایجاد کنید تا به دامنه بدون www اشاره کند.

 

حال در اینحا بر روی رکورد SOA که از قبل وجود دارد کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید و در این جا باید چند تغییر انجام دهید .

در تب Start Of Authority همانند شکل زیر عمل کنید .

و آدرس سایت که در آخر به . ختم میشود وارد کنید.

 

 

حال در تب Name Server باید ۲ نیم سرور را مجدد با IP اضافه  کنیم و هاست قبلی که به صورت پیش فرض وجود داشته را حذف کنیم .

با انتخاب گزینه اد صفحه ای که در شکل زیر مشاهده می کنید ظاهر میشود .

در باکس اول نیم سرویس و در باکس پایین آدرس آی پی را وارد کنید و به این شکل ۲ نیم سرور را ادد کنید.

 

 

و مطابق شکل زیر فقط در بخش FQDN آدرس سایت را وارد می کنید .

• در صورتی که میل سرور استفاده نمیکنید نیاز به ایجاد این رکورد نخواهید داشت .
• و در آخر برای ایمیل ها یک رکورد MX ایجاد می کنیم

کلیه کاربران میزبان اول موظف هستند بعد از نصب DNS Server کانفیگ امنیتی که در زیر به آن اشاره خواهیم کرد انجام دهند و در صورت انجام ندادن امکان ضعف امنیت شدیدی مواجه خواهند شد و امکان دریافت خطار از طرف میزبان اول را خواهید داشت.

به منظور انجام این تنظیم امنیتی – بر روی سرور خود در نوار سمت چپ کلیک راست کرده و به بخش Propertise رفته و در پنجره باز شده به تب Advance رفته و طبق شکل زیر گزینه Disable Recursion را فعال کنید.

 

خوب در اینجا آموزش به پایان می رسد . امیدواریم این آموزش شما را در کانفیگ یاری کند.

نصب اکتیو دایرکتوری به صورت ROOT tree

نصب اکتیو دایرکتوری به صورت ROOT tree (قسمت اول)

در این آموزش قصد داریم با نحوه ی نصب و پیکربندی Active directory به صورت Root tree اشنا شویم.
معمولا ما زمانی اقدام به نصب Root tree  می کنیم که واحد جدید با کارهای جدید به سازمان ما اضافه شده باشد، مثلا شرکت مایکروسافت دامنه ی Microsoft.com را ایجاد کرده و این دامنه علاوه بر اینکه نقش root forest را دارد root tree کمپانی مایکروسافت نیز هست، مایکروسافت در زمینه ی search engine  نیز فعالیتش رو شروع می کند و bing.com ساخته می شود، دامنه ی بینگ متعلق به forest مایکروسافت است ولی مسئولیت ها و رسالت این بخش با بخش قبلی متفاوت است در این صورت به نصب دامنه BING.com در forest مایکروسافت root tree  گفته می شود.

 

مراحل نصب Root tree

ابتدا در سروری که قصد داریم در آن اکتیو دایرکتوری به صورت root tree  ایجاد کنیم، تنظیمات TCP/IP را انجام داده و DNS را تنظیم می کنیم.
بین سرور اصلی (forest root) و root tree ارتباط ها را چک می کنیم، و آدرس IP forest root را در قسمت DNS سرور ROOT tree وارد می کنیم.
سپس root forest را با نام و PING – IP می کنیم تا از برقراری ارتباط بین آنها اطمینان حاصل کنیم.

سپس با زدن dcpromo مراحل نصب را آغاز می کنیم.

 

Next کرده وارد صفحه زیر می شویم. باید توجه کنیم که قصد داریم root tree ایجاد کنیم یعنی یک domain دیگر. بنابراین در لیست انتخاب ها گزینه ی Existing forest را انتخاب و از بین زیر مجموعه های آن مطابق شکل زیر عمل می کنیم .

Next می کنیم و به صفحه زیر می رویم. در این مرحله نام root forest را وارد کرده و نام کاربری و رمز عبور آن را وارد می کنیم تا احراز هویت به درستی انجام شود  و به مرحله بعد می رویم:

در این مرحله نام دامین جدید را وارد می کنیم:

 

در این مرحله نام NetBIOS را به ما نشان می دهد. next کرده و به مرحله بعد می رویم:

 

در این مرحله domain functional level را انتخاب می کنیم. به دلیل اینکه در هنگام ایجاد root forest ، سرور ۲۰۰۸ را به عنوان functional level تعیین کردیم، در این قسمت امکان تعیین سرور ۲۰۰۸ و سرور ۲۰۰۸ R2 برای ما وجود دارد. که ما ۲۰۰۸ را انتخاب کرده و به مرحله بعد می رویم:

 

در این مرحله سایت مورد نظر را انتخاب می کنیم. ما تنها یک سایت داریم بنابراین به طور پیش فرض انتخاب شده است.next کرده به مرحله بعد می رویم:

 

در این مرحله DNS server و Global Catalog را انتخاب می کنیم که همراه با root tree نصب گردد.

 

پیغام هشداری ظاهر می شود که مبنی بر این است که DNS قبلا راه اندازی نشده است آیا مایلید هم اکنون همراه با اکتیو دایرکتوری راه اندازی شود؟ با زدن YES مراحل نصب را ادامه خواهیم داد.

 

در این مرحله domain controller مورد نظر را انتخاب می کنیم و به مرحله بعد می رویم.

 

در این مرحله  مکان ذخیره شدن داده ها را به ما نشان خواهد داد.

 

در مرحله بعد رمز عبور را برای بازگردانی اطلاعات در مواقع لزوم وارد می کنیم. این رمز را باید به خاطر بسپاریم.

 

در این مرحله خلاصه ای از اطلاعاتی را که وارد کرده ایم به ما نشان خواهد داد. با زدن next مرحله نصب شروع شده، پس از reboot شدن وارد سیستم می شویم.

پیکربندی DHCP روی روتر برد

در این مقاله قصد داریم که چگونگی کانفیگ  DHCP server در روتر برد های میکروتیک را به شما آموزش دهیم.

مراحل راه اندازی DHCP

سیستم عامل میکروتیک این توانایی را به ما می دهد که بروی تک تک ether های خود، سرویس DHCP  راه اندازی کنیم. برای این کار کافی است که با winbox به میکروتیک خود وصل شده و همانند شکل در قسمت IP،بروی DHCP server کلیک کرده تا وارد تنظیمات DHCP server روتر خود شویم.سپس با کلیک بر روی DHCP Setup اقدام به راه اندازی DHCP server می کنیم .

توجه مهم: لازم به ذکر است که ما ازقبل بر روی ether1 خود،آی پی 192.168.100.1 را set کرده ایم.

 

• در این قسمت ابتدا ether که میخواهیم روی آن DHCP نصب شود را انتخاب می کنیم.

  

 

• سپس خواهیم دید که سیستم به طور خودکار رنج شبکه ما را با توجه به IP که برروی ether خود گذاشته ایم شناسایی کرده است.

 

• در این مرحله بایدgateway را برای رنج شبکه ای که می خواهیم به وسیله DHCP به آن ها IP بدهیم را مشخص کنیم،که به طور پیش فرض IP، ether که روی آن DHCP راه اندازی می شود داده شده است. 

• در این مرحله رنج IP هایی که می خواهیم به کاربران ما داده شود را تعیین می کنیم.

 

• حال DNS Server را تعیین می کنیم.

 

• ودر مرحله آخر بایدlease time را مشخص کرد. اگر روی 10 دقیقه set شود یعنی بعد از 10دقیقه که ارتباط قطع می گردد.IP از کلاینت ما گرفته می شود.

 

 

 

کتاب دیکشنری اصطلاحات کامپیوتر و اینترنت به صورت PDF

فرهنگ لغات کامپیوتر و اینترنت روز به روز در حال رشد و پیشرفت است و مدام کلمات و اصطلاحات جدیدی به آن افزوده می ‌شود. بنابراین به چنین فرهنگ لغاتی که خود را با آخرین فناوری ‌های کامپیوتر تطبیق داده باشد، بسیار احساس می ‌شود.

.

این فرهنگ اغلب به کار افرادی می آید که دوست دارند، عبارات و اصطلاحات کامپیوتری را یاد بگیرند. کتاب دیکشنری اصطلاحات کامپیوتر و اینترنت حاوی ۳۲۰۰ عبارت مرتبط با کامپیوتر در 521 صفحه و در قالب PDF می باشد که به زبان ساده و روان شرح داده شده‌ اند و می ‌توانند نیاز شما را در درک معانی کامپیوتر و اینترنت برآورده سازند.

.

در این کتاب معانی واژه‌ ها با توضیحات مربوط به ریشه، تلفظ، و اطلاعات دیگر مربوط به آنها به ترتیب حروف الفبا گرد آوری شده اند. بدون شک دیکشنری اصطلاحات کامپیوتر و اینترنت Dictionary of Computer and Internet Terms برای دانشجویان کامپیوتر، مهندسان و افراد شاغل در این زمینه و همچنین کاربران عادی بسیار مفید و کاربردی خواهد بود.

.

شما می تونید فایل PDF کتاب را به صورت رایگان دانلود کنید.

دانلود فایل

حجم: 9.9 مگابایت
توضیحات: فرهنگ لغات کامپیوتر و اینترنت

 

انواع توپولوژی های شبکه، مزایا و معایب آنها

توپولوژی در شبکه:

الگوی هندسی استفاده شده جهت اتصال کامپیوترها ، توپولوژی نامیده می شود. توپولوژی انتخاب شده برای پیاده سازی شبکه ها، عاملی مهم در جهت کشف و برطرف نمودن خطاء در شبکه خواهد بود. انتخاب یک توپولوژی خاص نمی تواند بدون ارتباط با محیط انتقال و روش های استفاده از خط مطرح گردد. نوع توپولوژی انتخابی جهت اتصال کامپیوترها به یکدیگر ، مستقیما” بر نوع محیط انتقال و روش های استفاده از خط تاثیر می گذارد. با توجه به تاثیر مستقیم توپولوژی انتخابی در نوع کابل- کشی و هزینه های مربوط به  آن ، می بایست با دقت و تامل به انتخاب توپولوژی یک شبکه همت گماشت . عوامل مختلفی جهت انتخاب یک توپولوژی بهینه مطرح می شود. مهمترین این عوامل به شرح ذیل است :

• هزینه . هر نوع محیط انتقال که برای شبکه LAN انتخاب گردد، در نهایت می بایست عملیات نصب شبکه در یک ساختمان پیاده سازی گردد. عملیات فوق فرآیندی طولانی جهت نصب کانال های مربوطه به کابل ها و محل عبور کابل ها در ساختمان است . در حالت ایده آل کابل کشی و ایجاد کانال های مربوطه می بایست قبل از تصرف و بکارگیری ساختمان انجام گرفته باشد. بهرحال می بایست هزینه نصب شبکه بهینه گردد.
• انعطاف پذیری . یکی از مزایای شبکه های LAN ، توانائی پردازش داده ها و گستردگی و توزیع گره ها در یک محیط است . بدین ترتیب توان محاسباتی سیستم و منابع موجود در اختیار تمام استفاده کنندگان قرار خواهد گرفت . در ادارات همه چیز تغییر خواهد کرد.( لوازم اداری، اتاقها و … ) . توپولوژی انتخابی می بایست بسادگی امکان تغییر پیکربندی در شبکه را فراهم نماید. مثلا” ایستگاهی را از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال و یا قادر به ایجاد یک ایستگاه جدید در شبکه باشیم .

سه نوع توپولوژی رایج در شبکه های LAN استفاده می گردد :

• BUS
• STAR
• RING

 

توپولوژی BUS  

یکی از توپولوژی ها برای پیاده سازی شبکه های LAN است . در مدل فوق از یک کابل به عنوان ستون فقرات اصلی در شبکه استفاده شده و تمام کامپیوترهای موجود در شبکه ( سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ) به آن متصل می گردند.

 

مزایای توپولوژی BUS

• کم بودن طول کابل . بدلیل استفاده از یک خط انتقال جهت اتصال تمام کامپیوترها ، در توپولوژی فوق از کابل کمی استفاده می شود.موضوع فوق باعث پایین آمدن هزینه نصب و ایجاد تسهیلات لازم در جهت پشتیبانی شبکه خواهد بود.
• ساختار ساده . توپولوژی BUS دارای یک ساختار ساده است . در مدل فوق صرفا” از یک کابل برای انتقال اطلاعات استفاده می شود.
• توسعه آسان . یک کامپیوتر جدید را می توان براحتی در نقطه ای از شبکه اضافه کرد. در صورت اضافه کرد.شدن ایستگاههای بیشتر در یک سگمنت ، می توان از تقویت کننده هائی به نام Repeater استفاده معایب توپولوژی BUS
• مشکل بودن عیب یابی . با اینکه سادگی موجود در تویولوژی BUS امکان بروز اشتباه را کاهش می دهند، ولی در صورت بروز خطاء کشف آن ساده نخواهد بود. در شبکه هائی که از توپولوژی فوق استفاده می نمایند ، کنترل شبکه در هر گره دارای مرکزیت نبوده و در صورت بروز خطاء می بایست نقاط زیادی به منظور تشخیص خطاء بازدید و بررسی گردند.
• ایزوله کردن خطاء مشکل است . در صورتی که یک کامپیوتر در توپولوژی فوق دچار مشکل گردد ، می بایست کامپیوتر را در محلی که به شبکه متصل است رفع عیب نمود. در موارد خاص می توان یک گره را از شبکه جدا کرد. در حالتی که اشکال در محیط انتقال باشد ، تمام یک سگمنت می بایست از شبکه خارج گردد.
• ارتباط به صورت دو طرفه مقدور مقدور نمی باشد.

 

توپولوژی STAR  

در این نوع توپولوژی همانگونه که از نام آن مشخص است ، از مدلی شبیه “ستاره” استفاده می گردد. در این مدل تمام کامپیوترهای موجود در شبکه معمولا” به یک دستگاه خاص  با نام ” سوئیچ ” متصل خواهند شد.بیشترین توپولوژی استفاده شده ی امروزی از این نوع می باشد.

مزایای توپولوژی STAR 

• سادگی سرویس شبکه : توپولوژی STAR شامل تعدادی از نقاط اتصالی در یک نقطه مرکزی است .

ویژگی فوق تغییر در ساختار و سرویس  شبکه را آسان می نماید.

• اشکال در هر اتصال یکدستگاه : نقاط اتصالی در شبکه ذاتا” مستعد اشکال هستند. در توپولوژی STAR اشکال در یک اتصال ، باعث خروج آن خط  از شبکه و سرویس و اشکال زدائی خط مزبور است . عملیات فوق تاثیری در عملکرد سایر کامپیوترهای موجود در شبکه نخواهد گذاشت .
• کنترل مرکزی و عیب یابی :با توجه به این مسئله که نقطه مرکزی  مستقیما” به هر ایستگاه موجود در شبکه متصل است ، اشکالات و ایرادات در شبکه بسادگی تشخیص  و مهار خواهند گردید.
• روش های ساده دستیابی :هر اتصال در شبکه شامل یک نقطه مرکزی و یک گره جانبی است . در چنین حالتی دستیابی به محیط انتقال حهت ارسال و دریافت اطلاعات دارای الگوریتمی ساده خواهد بود.
• قابلیت ایجاد ارتباط دو طرفه معایب توپولوژی STAR
• زیاد بودن طول کابل : بدلیل اتصال مستقیم هر گره به نقطه مرکزی ، مقدار زیادی کابل مصرف می شود. با توجه به اینکه هزینه کابل نسبت به تمام شبکه ، کم است ، تراکم در کانال کشی جهت کابل ها و مسائل مربوط به نصب و پشتیبنی آنها بطور قابل توجهی هزینه ها را افزایش خواهد داد.
• مشکل بودن توسعه : اضافه نمودن یک گره جدید به شبکه مستلزم یک اتصال از نقطه مرکزی به گره جدید است . با اینکه در زمان کابل کشی پیش بینی های لازم جهت توسعه در نظر گرفته می شود ، ولی در برخی حالات نظیر زمانیکه طول زیادی از کابل مورد نیاز بوده و یا اتصال مجموعه ای از گره های غیر قابل پیش بینی اولیه ، توسعه شبکه را با مشکل مواجه خواهد کرد.
• وابستگی به نقطه مرکزی : در صورتی که نقطه مرکزی ( سوییچ ) در شبکه با مشکل مواجه شود، تمام شبکه غیرقابل استفاده خواهد بود.

 

توپولوژی RING  

در این نوع توپولوژی تمام کامپیوترها بصورت یک حلقه به یکدیگر مرتبط می گردند. تمام کامپیوترهای موجود در شبکه ( سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ) به یک کابل که بصورت یک دایره بسته است ، متصل می گردند.

در مدل فوق  هر گره به دو و فقط دو همسایه مجاور خود متصل است . اطلاعات از گره مجاور دریافت و به گره بعدی ارسال می شوند. بنابراین داده ها فقط در یک جهت حرکت کرده و از ایستگاهی به ایستگاه دیگر انتقال پیدا می کنند.

 

مزایای توپولوژی RING 

• کم بودن طول کابل : طول کابلی که در این مدل بکار گرفته می شود ، قابل مقایسه به توپولوژی BUS نبوده و طول کمی را در بردارد. ویژگی فوق باعث کاهش تعداد اتصالات ( (کانکتور) در شبکه شده و ضریب اعتماد به شبکه را افزایش خواهد داد.
• نیاز به فضائی خاص جهت انشعابات در کابل کشی نخواهد بود:بدلیل استفاده از یک کابل جهت اتصال هر گره به گره همسایه اش ، اختصاص محل هائی خاص به منظور کابل کشی ضرورتی نخواهد داشت .
• مناسب جهت فیبر نوری : استفاده از فیبر نوری باعث بالا رفتن نرخ سرعت انتقال اطلاعات در شبکه است.در صورت تمایل می توان در هر بخش ازشبکه از یک نوع کابل به عنوان محیط انتقال استفاده کرد . مثلا” در محیط های ادرای از مدل های مسی و در محیط کارخانه از فیبر نوری استفاده کرد.

 

معایب توپولوژی RING

• اشکال در یک گره باعث اشکال در تمام شبکه می گردد: در صورت بروز اشکال در یک گره ، تمام شبکه با اشکال مواجه خواهد شد. و تا زمانیکه گره معیوب از شبکه خارج نگردد ، هیچگونه ترافیک اطلاعاتی را روی شبکه نمی توان داشت .
• اشکال زدائی مشکل است : بروز اشکال در یک گره می تواند روی تمام گرههای دیگر تاثیر گذار باشد.

به منظور عیب یابی می بایست چندین گره بررسی تا گره مورد نظر پیدا گردد.

• تغییر در ساختار شبکه مشکل است : در زمان گسترش و یا اصلاح حوزه جغرافیائی تحت پوشش شبکه، بدلیل ماهیت حلقوی شبکه مسائلی بوجود خواهد آمد .

• توپولوژی بر روی نوع دستیابی تاثیر می گذارد: هر گره در شبکه دارای مسئولیت عبور دادن داده ای است که از گره مجاور دریافت داشته است . قبل از اینکه یک گره بتواند داده خود را ارسال نماید ، می بایست به این اطمینان برسد که محیط انتقال برای استفاده قابل دستیابی است.
• عدم وجود ارتباط دو طرفه

 

تقسیم بندی شبکه ها بر اساس حوزه جغرافی

شبکه های کامپیوتری با توجه به حوزه جغرافیائی تحت پوشش به سه گروه تقسیم می گردند :

• شبکه های محلی ( کوچک ) LAN
• شبکه های متوسط MAN
• شبکه های گسترده WAN

 

شبکه های LAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع از شبکه ها پوشش داده می شود ، یک محیط کوچک نظیر یک ساختمان اداری است . این نوع از شبکه ها دارای ویژگی های زیر می باشند :

• توانائی ارسال اطلاعات با سرعت بالا ( پهنای باند زیاد )
• محدودیت فاصله
• نرخ پایین از دست رفتن اطلاعات در حین انتقال با توجه به محدود بودن فاصله

 

شبکه های MAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع شبکه ها پوشش داده می شود ، در حد و اندازه یک شهر و یا شهرستان است. ویژگی های این نوع از شبکه ها بشرح زیر است :

• پیچیدگی بیشتر نسبت به شبکه های محلی
• قابلیت ایجاد ارتباط بین چندین شبکه محلی (LAN)

 

شبکه های WAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع شبکه ها پوشش داده می شود ، در حد و اندازه کشور و قاره است . ویژگی این نوع شبکه ها بشرح زیر است :

• قابلیت ارسال اطلاعات بین کشورها و قاره ها
• قابلیت ایجاد ارتباط بین شبکه های LAN
• سرعت پایین ارسال اطلاعات نسبت به شبکه های LAN (پهنای باند محدود)
• نرخ بالاتر از دست رفتن اطلاعات در حین انتقال نسبت به شبکه های محلی با توجه به گستردگی محدوده تحت پوشش

 

 .

منبع: Netset

اشنایی با مفاهیم و مبانی شبکه های کامپیوتری

تعریف شبکه های کامپیوتری

یک شبکه شامل مجموعه ای از دستگاهها ( کامپیوتر ، چاپگر، و … ) بوده که با استفاده از یک روش ارتباطی ( کابل ، امواج رادیوئی ، ماهواره ) و به منظور اشتراک منابع فیزیکی  و اشتراک منابع منطقی (  ( فایل ) به یکدیگر متصل می گردند. شبکه ها می توانند با یکدیگر نیز مرتبط شده و شامل زیر شبکه- هائی باشند.

 

تقسیم بندی شبکه ها

شبکه های کامپیوتری را بر اساس مولفه های متفاوتی تقسیم بندی می نمایند. در ادامه به برخی از متداول ترین تقسیم بندی های موجود اشاره می گردد .

 

تقسیم بندی بر اساس نوع وظایف

کامپیوترهای موجود در شبکه را با توجه به نوع وظایف مربوطه به دو گروه عمده : سرویس دهندگان(Servers) و یا سرویس گیرندگان (Clients) تقسیم می نمایند. کامپیوترهائی در شبکه که برای سایر کامپیوترها سرویس ها و خدماتی را ارائه می نمایند ، سرویس دهنده  نامیده می گردند. کامپیوترهائی که از خدمات و سرویس های ارائه شده توسط سرویس دهندگان استفاده می کنند ، سرویس گیرنده نامیده می شوند . در شبکه های Client-Server ، یک کامپیوتر در شبکه نمی- تواند هم به عنوان سرویس دهنده و هم به عنوان سرویس گیرنده ، ایفای وظیفه نماید.

در شبکه های Peer-To-Peer ، یک کامپیوتر می تواند هم به صورت سرویس دهنده و هم به صورت سرویس گیرنده ایفای وظیفه نماید.

 

یک شبکه LAN  در ساده ترین حالت از اجزای زیر تشکیل شده است :

• دو کامپیوتر شخصی . یک شبکه می تواند شامل چند صد کامپیوتر باشد. حداقل یکی از کامپیوترها می بایست به عنوان سرویس دهنده مشخص گردد. ( در صورتی که شبکه از نوع Client-Server باشد ). سرویس دهنده، کامپیوتری است که هسته اساسی سیستم عامل بر روی آن نصب خواهد شد.
• کارت شبکه (NIC) برای هر دستگاه. کارت شبکه نظیر کارت هائی است که برای مودم و صدا در کامپیوتر استفاده می گردد. کارت شبکه مسئول دریافت ، انتقال ، سازماندهی و ذخیره سازی موقت اطلاعات در طول شبکه است . به منظور انجام وظایف فوق کارت های شبکه دارای پردازنده ،  حافظه و گذرگاه اختصاصی خود هستند.

توپولوژی در شبکه:

الگوی هندسی استفاده شده جهت اتصال کامپیوترها ، توپولوژی نامیده می شود. توپولوژی انتخاب شده برای پیاده سازی شبکه ها، عاملی مهم در جهت کشف و برطرف نمودن خطاء در شبکه خواهد بود. انتخاب یک توپولوژی خاص نمی تواند بدون ارتباط با محیط انتقال و روش های استفاده از خط مطرح گردد. نوع توپولوژی انتخابی جهت اتصال کامپیوترها به یکدیگر ، مستقیما” بر نوع محیط انتقال و روش های استفاده از خط تاثیر می گذارد. با توجه به تاثیر مستقیم توپولوژی انتخابی در نوع کابل- کشی و هزینه های مربوط به  آن ، می بایست با دقت و تامل به انتخاب توپولوژی یک شبکه همت گماشت . عوامل مختلفی جهت انتخاب یک توپولوژی بهینه مطرح می شود. مهمترین این عوامل به شرح ذیل است :

• هزینه . هر نوع محیط انتقال که برای شبکه LAN انتخاب گردد، در نهایت می بایست عملیات نصب شبکه در یک ساختمان پیاده سازی گردد. عملیات فوق فرآیندی طولانی جهت نصب کانال های مربوطه به کابل ها و محل عبور کابل ها در ساختمان است . در حالت ایده آل کابل کشی و ایجاد کانال های مربوطه می بایست قبل از تصرف و بکارگیری ساختمان انجام گرفته باشد. بهرحال می بایست هزینه نصب شبکه بهینه گردد.
• انعطاف پذیری . یکی از مزایای شبکه های LAN ، توانائی پردازش داده ها و گستردگی و توزیع گره ها در یک محیط است . بدین ترتیب توان محاسباتی سیستم و منابع موجود در اختیار تمام استفاده کنندگان قرار خواهد گرفت . در ادارات همه چیز تغییر خواهد کرد.( لوازم اداری، اتاقها و … ) . توپولوژی انتخابی می بایست بسادگی امکان تغییر پیکربندی در شبکه را فراهم نماید. مثلا” ایستگاهی را از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال و یا قادر به ایجاد یک ایستگاه جدید در شبکه باشیم .

سه نوع توپولوژی رایج در شبکه های LAN استفاده می گردد :

• BUS
• STAR
• RING

 

منبع : netset